Geen zin in leuke dingen

Bloggen vind ik erg leuk. Het helpt me ook om mijn gedachten te ordenen. Maar ik had een tijdje geen zin in leuke dingen, dus ook niet in bloggen.

Het linkt zo tegenstijdig, geen zin in leuke dingen. Alsof je zegt: te moe om te slapen. Te productief om te werken. Maar toch kan het. Ik heb ongeveer drie weken lang vrijwel niets gedaan. Ja, mezelf overal naar toe gesleept. Geen zin, geen energie, maar toch doen. Dan is je energie snel op en val je thuis doodmoe op de bank.

Het is even een lastige periode voor me. Een waarin ik niet goed in mijn vel zit. Ik ben er mee bezig, ik heb er vertrouwen in dat het allemaal wel goed komt. Ik wil dus ook graag blijven bloggen. Het helpt me waarschijnlijk ook als activiteit waar ik energie van krijg.

Het is raar als je jezelf even niet herkent. Ik trek dan meteen alles in twijfel. Wil ik wel echt werken aan financiële onafhankelijkheid? Vind ik mijn werk nog leuk, of moet ik iets heel anders gaan doen? Twee vragen die ogenschijnlijk erg op elkaar lijken, maar die ook enorm van elkaar verschillen.

Ratio tegenover emotie

Als ik mezelf zou moeten beschrijven, zou ik mezelf als rationeel persoon zien. Ik neem beslissingen op basis van feiten, niet op basis van emotie. Maar dat loopt nu een beetje door elkaar. Mijn rationele, oude ik zou de twee vragen dan ook zo beantwoorden:

Wil ik wel echt werken aan financiële onafhankelijkheid? Jazeker. Het is een kwestie van doorrekenen en afdekken van onzekerheid. En er is niets wat ik belangrijk vind dat ik mis in de reis hier naar toe.

Vind ik mijn werk nog leuk, of moet ik iets heel anders gaan doen? Natuurlijk is mijn werk leuk! Ik heb zelf op mijn huidige functie gesolliciteerd omdat ik veel mogelijkheden zie. Ook omdat ik de benodigde vaardigheden heb, en dat het iets is waar ik echt in geloof. Waarom zou ik iets anders gaan doen?

Mijn emotionele kant die nu opsteekt zou een ander antwoord geven.

Wil ik wel echt werken aan financiële onafhankelijkheid? Waarschijnlijk niet. Het is iets wat je nu in je hoofd hebt gehaald. Over twee jaar is het weer iets anders, want langer hou je iets toch niet vol. Accepteer dat nou gewoon en laat het gaan. Oh, trouwens, ik zie vooral vluchtgedrag van iets wat je moeilijk vindt. Niet dat je hier echt in bent geïnteresserd.

Vind ik mijn werk nog leuk, of moet ik iets heel anders gaan doen? Maakt het uit? Weer dat vluchtgedrag. Weer weg van iets in plaats van ergens naar toe. Ga lekker freelancen met korte klussen, dan kan je weg wanneer je wil, en niets doen waar je geen zin in hebt.

Positiviteit tegenover negativiteit

De twee verschillende antwoorden hebben alletwee iets van waarheid in zich. Het verraderlijke van een negatieve stem als raadgever is dat er ergens ook een kern van waarheid in zit. Maar voor iemand die vrijwel altijd rationeel is vind ik het maar lastig daarmee om te gaan.

Het mooie van financieel verstandig leven is dat je er eigenlijk altijd beter van wordt. Mocht ik later besluiten als een razende alles uit te geven, heb ik toch weinig gemist en héb ik ook wat om uit te geven. Ik zal er nooit spijt van krijgen. Daarom is het zo belangrijk om niets te laten waar je later spijt van kan krijgen, in geld uitgeven en in geld níet uitgeven.

Geen spijt, dat weet ik zeker. Ik zie spijt en schaamte ontstaan wanneer je je eigen kernwaarden geweld aandoet. En dat doe ik zeker niet. Niet door te bloggen, niet door te werken aan financiele vrijheid en ook niet in mijn keuze voor werk.

Geen zin in leuke dingen? Dan maak je maar zin!

Ik ga lekker blijven bloggen over personal finance, want dat vind ik leuk. Al zal ik er misschien niet altijd evenveel zin in hebben. Het schijnt te helpen om jezelf te dwingen om de dingen te blijven doen die je energie geven, ook al heb je geen zin. In dit geval geldt die spreuk dan ook echt. Om beter in mijn vel te gaan zitten zodat er een positieve spiraal optreedt.

Herkent iemand dit rare gevoel?