Weg met de creditcard

De creditcard. Een klein kaartje van plastic dat zo ingeburgerd is dat al onze passen van creditcardformaat zijn. Maar zo’n creditcard is toch hartstikke duur? Levert dat ding nog wat op, of is het: Weg met de creditcard!

Twitter is een mooie bron voor informatie over creditcards. Veel Twittergebruikers komen namelijk uit de Verenigde Staten van Amerika. En daar houden ze van hun stukje plastic. Zozeer zelfs, dat het aantal kaarten dat je hebt een statussymbool voor succes is. Een goede plek om te zoeken naar waarom ze zo zweren bij de credito-kado (dat zeggen ze in Japan. Best random, I know).

Een paar dingen die ik op Twitter lees:

• Met de spaarpunten kun je dingen kopen
• In de VS hebben ze iets van een “credit score” die aangeeft hoe kredietwaardig je bent. Matige schuld op je creditcard is goed daar.
• Ze betalen alles met de creditcard
• Er zijn veel mensen met schulden in de VS

Het zijn nou niet bepaald dingen waar ik blij van word. Ik lees het zo (oh, naïef als ik ben): We rekenen veel geld aan de winkeliers en aan degenen die rood staan zodat we 10% weg kunnen geven aan goodies en onszelf met 90% kunnen verrijken. En we houden ons eigen systeem in stand door “analytics” te verkopen aan derde partijen.

Als ik dan “credit card guides” lees waarin staat hoe je het meest uit die kaart kan halen, denk ik: “Ja, over de ruggen van de armen en winkeliers heen”. Maar dat is natuurlijk niet het hele verhaal, want die winkeliers rekenen die kosten gewoon door… Als een winkelier 1% per transactie moet betalen dan gaan de prijzen ook met 1% omhoog. Oftewel, echt een sigaar uit eigen doos!

Extra betalen door ondernemer of jou

Waar bestaan die creditcard kosten nou uit? Dit is nog niet heel erg doorzichtig. Welk ragfijn spel wordt hier gespeeld? Om een idee te geven: dit zijn de partijen die betrokken zijn bij betalingen met creditcard en de kosten daarvan.

Partijen bij creditcard betaling

Kaartverwerker = de partij waarmee de ondernemer in zee gaat om creditcardbetalingen af te kunnen handelen. Voorbeeld: Stripe.

Kaartuitgever = de bank die jouw kaart heeft uitgegeven. Voorbeeld: ING of ABN AMRO, de bank waar je een pakket hebt inclusief creditcard.

Creditcardmaatschappij = de uiteindelijke verwerker van krediet. Voorbeeld: VISA, MasterCard. Hier wordt jouw saldo bijgehouden en wordt jouw krediet verleend.

Payment Service Provider = de partij die betalingen voor je afhandelt. Voorbeeld: Adyen, Ogone. Deze zijn vooral bekend van online betalingen.

Kosten

Waar zitten hem nou de kosten in?

Om meteen duidelijk te zijn: het is de verkoper die de transactiekosten betaalt. Natuurlijk mag deze een bijdrage vragen voor de transactie met een creditcard. Je ziet dit soms wel eens: 1% extra bij betaling met creditcard of iets dergelijks. De Europese Unie heeft dit wel wat aan banden gelegd. Maar waar betaalt de verkoper de kosten aan?

De kaartverwerker is de spin in het web. Deze koppelt de systemen aan elkaar, en handelt de verwerking van de transacties af.

Het verschilt nogal per creditcard hoeveel er wordt gerekend door de bank. Ook heeft het land van uitgifte invloed op de kosten van een creditcard. De kosten die de bank rekent liggen tussen de 0,30% en 2,00% van het bedrag. Dit percentage heet het ‘bank-percentage‘.

De creditcardmaatschappij wil ook natuurlijk direct wat verdienen aan de transactie. De kaartverwerker betaalt dan ook een bedrag aan de creditcardmaatschappij om de creditcard op hun netwerkt te mogen gebruiken. Die bedragen zijn niet publiek en bedragen waarschijnlijk tussen de 0,10% en 0,40% per betaling. Sommige creditcards staan erom bekend dat ze veel rekenen, en anderen vragen wat minder. Dit percentage noemen we het ‘netwerk-percentage‘.

Als laatste wil de kaartverwerker zelf ook wat verdienen. Deze rekent zo tussen de 0,25% en 1% per transactie. In totaal betaalt de ondernemer dus een behoorlijk percentage aan de kaartverwerker, die op zijn beurt daarvan weer een gedeelte moet afstaan.

In totaal liggen de kosten zo tussen de 1% en 2,5%. Dat is een verschil in spaarpercentage van zeker een half procent…

Als je meer wil weten over de ins-en-outs kun je hier genoeg over vinden op internet, bijvoorbeeld bij Pindeal.

Weg met de creditcard?

In de VS is een creditcard onmisbaar. Maar de VS is anders dan Nederland. Gelukkig. Want hier hoef je voor de meeste dingen geen creditcard te gebruiken. Wij hebben in Nederland een superefficiënt betaalsysteem. Zo efficiënt zelfs, dat de kosten van pinnen vrijwel gelijk zijn aan cash betalen. Ja, zelfs goedkoper als je alles meetelt. Als deze kosten op het Europese gemiddelde lagen, zouden de klanten jaarlijks een miljard euro meer kwijt zijn aan betaalkosten (DNB, 2012). Okee, cash is behoorlijk duurder gemaakt door de banken, maar dan nog steeds. In internationaal verband betalen winkeliers in Nederland erg weinig voor een pintransactie, waardoor de prijzen wel procenten lager zijn dan als de creditcards hier de dienst uit zouden maken.

Zou jij een paar procent extra willen betalen voor al je aankopen in ruil voor de verzekering, punten et cetera? Was je niet al genoeg verzekerd? Ik heb tegenwoordig het motto: verzeker alleen wat je niet kan dragen. Om nou lyrisch te zijn over een verzekering die je normaal niet zou hebben vind ik dan ook onzin.

Op de pof kunnen kopen ben ik ook geen fan van. Dat wordt ook makkelijk gemaakt als je een creditcard hebt. Je leeft dan voor de winst van VISA op het moment dat je het zelf financieel lastig hebt. Daar ben ik dus absoluut geen voorstander van!

Ik zie creditcards een onnodige toevoeging, die alles duurder maakt. Gewoon pinnen of betalen met bancontact is vele malen efficiënter en goedkoper. Hierdoor betalen wij met z’n allen toch weer een procent minder aan onze aankopen. Wat mij betreft mag de creditcard worden afgeschaft. Mij zul je hem alleen zien gebruiken als het niet anders kan!