Voor financiële ontwikkeling

Inkomen

Vrijwillig werkloos

Vrijwillig Werkloos

Het is al een tijdje geleden dat ik wat heb geblogd. Niet omdat ik het razend druk heb, integendeel. Ik ben nu al best lang werkvrij. Zo noem ik het als je vrijwillig werkloos bent.

Vorig jaar was een… interessant jaar wat betreft het werkende leven. Ik kan het in ongeveer drie stukken opknippen, met elk zijn eigen verhaal.

De oude werkgever

Ik zat al een tijdje in de ziektewet bij de werkgever waar ik al 9 jaar werkte. In het kader van de Wet Poortwachter draaide ik rondjes in het systeem van “weer volledig aan het werk gaan”. Ik liep verplicht bij een bureau dat hierin begeleidt. Daarnaast had ik regelmatig contact met een arbo-organisatie inclusief arts. Dit hele circus vond ik maar niets. Die wet en het bijbehorende proces is een one size fits all waar maar weinig van kan worden afgeweken. Kort gezegd moest ik solliciteren. Dat heb ik gedaan en heb een overstap gemaakt naar een nieuwe werkgever.

De nieuwe werkgever

Bij deze werkgever heb ik in totaal maar 4 maanden gewerkt. Waar ik naar op zoek was heb ik daar niet gevonden. Geen purpose, geen uitdaging die bij mij past. De eerste drie weken heb ik keihard gewerkt, toen was alles min of meer al opgebouwd en liepen zaken min of meer. Ik kreeg weer een gevoel van verlorenheid in de leegte die volgde. De context was wel anders, maar ik kreeg het gevoel dat ik tien jaar terug ging in de tijd qua organisatievolwassenheid. Ik merkte ook dat ik programmeren minder leuk vind dan dat ik het vroeger vond. Ondanks dat ik het volgens de werkgever erg goed deed zegde ik deze baan ook op. Dit keer zonder nieuwe baan, want ik ging het wederom helemaal anders aanpakken.

Werkvrij want vrijwillig werkloos

Het idee was om te gaan freelancen. De gedachte hierbij was dat ik me vooral vrij wil voelen, zonder dat ik dingen moet. Nou, ik ben van een koude kermis thuisgekomen. De freelancemarkt zit vol cv-schuivers. Met een net woord bureaurecruiter. Veel gesprekken gehad met mensen die het echt anders doen, een perfecte opdracht hebben, mij ghosten, niet willen inbinden op hun veel te hoge marge, om de een of andere reden mijn privé-gegevens hebben… Dat begon mij op een gegeven moment wel tegen te staan. En ik ben ook nog eens slecht in mezelf verkopen. Heb in het begin ook veel eisen gehad.

Natuurlijk weet ik wel hoe het werkt, maar dat past blijkbaar slecht bij mij. Jammer, eigenlijk. Achteraf gezien had ik beter een goede sabattical kunnen nemen, maar dan had ik dit inzicht ook niet gehad. En dat inzicht is dat ik een tijd rust nodig had, iets wat ik niet voor mijzelf wilde accepteren. Het systeem (lees: wet poortwachter) heeft mij die optie ook helemaal niet gegeven. Want iedereen moet aan de slag. Terwijl het enige dat ik nodig had vooral rust was.

Nu voel ik me een stuk beter. En nu pas voel ik dat het minder goed met me ging dan ik dacht. Ik heb nu ook daadwerkelijk weer zin om aan de slag te gaan. Niet om de wereldschokkende inhoudelijke zaken of vrijheid die ik dacht nodig te hebben, maar sociale contacten. Fijn samenwerken met anderen. Je merkt pas wat je belangrijk vindt als je het niet meer hebt. Is daar niet eens een liedje over geschreven?

De toekomst

Ik zou het nu niet zo snel meer doen; mijn baan opgeven zonder iets nieuws. En dat nieuws mag dan óók een periode rust zijn. Het niets doen met de gedachte dat je van jezelf toch iets moet is niet zo fijn.

Nee, de mindere periode die ik heb gehad komt denk ik niet meer terug in die hoedanigheid. Ik heb wat geleerd over mijzelf. Dat geeft mij ook weer nieuwe vragen. Als ik het samenwerken schijnbaar zo belangrijk vind, hoe doe ik dat dan met vroegpensioen? Stof tot nadenken voor de periode van permanent vrijwillig werkloos zijn.

  1. Een aantal herkenbare zaken en de term “organisatievolwassenheid” ga ik onthouden en waarschijnlijk gebruiken.

    Succes met elke nieuwe stap en zelfinzichten opdoen is absoluut waardevol! Deed iedereen dat maar wat meer.

Geef een reactie